
Powrót finansowania in vitro po latach przerwy
W czerwcu 2024 roku Ministerstwo Zdrowia uruchomiło ogólnopolski program finansowania in vitro – które może objąć całość procedury. Jakie dokładnie warunki trzeba spełnić, aby rozpocząć terapię z dofinansowaniem, jakie dokumenty będą potrzebne i gdzie się zgłosić?
Program refundacji procedury zapłodnienia pozaustrojowego decyzją Ministerstwa Zdrowia i wszedł w życie 1 czerwca 2024 roku. Szacuje się, że współcześnie z problemem niepłodności zmaga się nawet 1,5 miliona par w Polsce. Duża część z nich kwalifikuje się do leczenia metodą in vitro. Rządowy program istotnie zwiększa dostępność tej skutecznej, ale kosztownej metody leczenia niepłodności.
In vitro z finansowaniem w ramach rządowego programu realizuje między innymi sieć klinik leczenia niepłodności Gameta – z placówkami w Warszawie, Łodzi, Wrocławiu, Gdyni, Kielcach i Bydgoszczy. Więcej informacji na temat zasad programu oraz dane kontaktowe znajdziesz na stronie:
https://gameta.pl/rzadowy-program-refundacji-in-vitro/.
Najważniejsze zasady działania programu w 2025 roku
Program zaplanowany został na lata 2024-2028, a na jego realizację przewidziano w budżecie państwa 500 mln zł rocznie. Szacuje się, że każdego roku pozwoli to objąć pomocą nawet 20 000 par.
Do programu mogą zostać zakwalifikowane pary spełniające określone warunki medyczne oraz formalne. Najważniejsze wytyczne to:
- wiek kobiety od 20 do 42 lat, mężczyzny – do 55 lat,
- dokumentacja potwierdzająca bezskuteczne próby leczenia niepłodności innymi metodami,
- diagnoza niepłodności wystawiona przez lekarza specjalistę,
- przynajmniej jedno z partnerów musi posiadać obywatelstwo polskie i mieszkać na terytorium RP.
Program obejmuje także osoby, które chcą zabezpieczyć płodność na przyszłość w związku z leczeniem onkologicznym.
Jak wygląda proces leczenia?
Kwalifikacja odbywa się w klinice leczenia niepłodności, która bierze udział w programie. Po zakwalifikowaniu się do programu, pacjenci (w procesie uczestniczą zwykle oboje partnerzy) przechodzą ścieżkę diagnostyczno-terapeutyczną, która obejmuje najczęściej:
- badania hormonalne i obrazowe (np. ocena rezerwy jajnikowej),
- badanie nasienia (seminogram),
- przygotowanie farmakologiczne do procedury, hormonalną stymulację owulacji,
- punkcję (pobranie oocytów z jajników) i pobranie nasienia od partnera (metodą masturbacji),
- zapłodnienie komórek w warunkach laboratoryjnych, monitoring zarodka,
- embriotransfer, czyli transfer zarodka do dróg rodnych kobiety.
W ramach programu finansowana jest nie tylko sama procedura połączenia gamet w laboratorium, ale również niezbędne badania, konsultacje medyczne i leki (np. przyjmowane przez kobietę w ramach stymulacji hormonalnej jajników).
Więcej informacji uzyskasz, kontaktując się bezpośrednio z wybraną placówką, która uzyskała zgodę na realizację rządowego programu.